Aankomst in het dorp!

Donderdag 3 Juli

We stonden om 6 uur op vandaag omdat we al vroeg moesten vertrekken naar de dorpen. Best spannend hoor! ik had maar de slechtste verwachtingen zodat het alleen maar mee kon vallen. We werden verdeeld in 2 busjes per dorp. We gingen nog niet meteen naar de dorpen. Wij gingen eerst naar Mojokerto om teambuildings oefeningen te doen. Wij deden dit bij oude ruines van tempels, meteen een beetje geschiedenis erbij dus. Wat meteen op viel was het speeltuintje met de schommels daar. Ze hadden ook een paar beesten daar. Ganzen, eenden en apen! heel 'normaal' achter een klein hekje aan een korte ketting. Dan besef je je weer dat je in een andere wereld bent beland. 

Na de teambuildingsactiviteiten namen wij (de Nederlandse studenten) afscheid van elkaar en wensten elkaar veel succes. Gelukkig zouden wij elkaar zondag al weer zien.

Het was nog een uur reizen naar ons dorp. Ondanks dat ik de afgelopen nachten nauwelijks geslapen had kon ik niet slapen in het busje. Ik was 'too exited' naar hoe het dorp zou zijn. Het was een mooie kans om meteen kennis te maken met onze teamgenoten; de koreanen, de Japanners en de studenten uit Hong Kong en China. 

Toen stopte de bus. We waren zo ver als we konden gaan zeiden ze. Er was geen weg naar ons dorp! 'Maar hoever was het dan lopen?' '20 minuten tot een half uur' zeiden ze! Het was idd 30 min lopen, door de jungle, met 10 kilo aan tassen in de brandende zon, berg opwaards. Het was zo prachtig daar dat we het nieteens erg vonden. Wel waren we een beete bezorgd over waar we terecht zouden komen. We liepen weg van de bewoonde wereld. 

Toen zagen we een huis, we waren er! uitgeput, moe, dorstig en bezweet liepen we met z'n 26en het dorp binnen. Deze mensen hadden nog nooit mensen gezien uit andere landen. Ze zaten allemaal voor hun huis en keken sprakeloos ons aan. De kinderen verscholen zich achter hun ouders. Na even uitgerust te hebben maakten wij kennis met onze 'ibu's' onze moeders die voor ons zouden zorgen de komende maand. Daarna maar even douchen...

Aan het huis was een soort van met hout gevlochten schuurtje bevestigd. Hoewel er wel tegels lagen in het huis zelf, was de voer van dit schuurtje gewoon de aarde. Hier was de keuken/douche. De douche was een klein hokje met een gordijn. hier stond een emmer met koud water en een schepje. Ik had niet veel keus. Aanpassen of Aanpassen. dus dan dat schepje met koud water over je heen. Schoon worden :).

's avonds na het eten  hadden we een bespreking over wat we de volgende dag zouden gaan doen. We gingen meteen aan de slag met het opzetten van een engelse les voor de kinderen in het dorp. 30 kinderen tussen de 5 en de 13 jaar was onze doelgroep. 

Vrijdag 4 juli

De lesdag begon om 7 uur 's ochtends. De kinderen waren erg bang en verlegen. Ze durfde ons niet aan te kijken en draaiden ons de rug toe. Toch waren ze wel erg nieuwschierig. Ze chiegelden en keken naar ons en fluisterde in het Indonesisch. We hadden best veel moeite om ze in een grote kring te krijgen samen met ons. 

Eenmaal in de kring moest iedereen zijn naam zeggen 'nama saya...' (mijn naam is..). Ze vonden het erg eng maar wel leuk. daarna gingen we een Indonesisch liedje zingen wat ging over kennis maken, met een dansje er bij. Later een spelletje waarbij iedereen elkaars naam moest raden. Daarna begon te engelse les. We leerde de kinderen het liedje 'if you are happy and you know it clap your hands' Later gingen we 'simon says' doen.

Ongelofelijk hoe snel deze super verlegen kinderen onschakelden. Na de spelletjes vonden ze ons gewelig! Ze vonden Jake helemaal gewelig, onze Nederlandse medestudent. Ze noemde hem 'Mister Jake' en deden alles na wat hij deed en liepen de hele tijd achter hem aan. Het is echt niet te bevatten hoe graag deze kinderen willen leren. Alle engelse woorden pakken ze in 1 keer op en onthouden ze. We gaven ze kleurplaten met dieren er op. We leerde hen de engese namen van de dieren en vroegen ze deze in te kleuren in 'yellow, blue, red ect.'. Ze zaten op de grond, in kleermakerszit, doodstil, geconcentreerd te kleuren, een half uur lang! Dat hoef je met Nederlandse kinderen niet te proberen. Opeens barste een meisje in mijn klas in huilen uit, tranen met tuiten. We vroegen haad wat er aan de hand was en ze liet haar kleurplaat zien. Ze had te hard met haar potlood op het papier gekleurd waardoor er een gat in haar kleurplaat was gekomen. We gaven haar een nieuwe kleurplaat.  

Zaterdag 5 Juli

Vandaag stonden wij extra vroeg op om casave te oogsten. Dat zijn een soort zoete aardappellen. De plantage was zo'n 20 min lopen door het ongelofelijk mooie regenwoud. De casaveboompjes werden gekapt om vervolgens de wortels van de boom uit de grond te kunnen trekken. Ook hebben wij geholpen met het oogsten van de pinda's, welke aan de wortels van een soort van kleine plantjes groeien. 

Terug in het dorp aangekomen gingen wij de casava's schillen en werden er aardappellen van gekookt om te proeven of ze rijp waren. Later gingen we de aardappellen in kleine stukjes snijden en in het knoflookwater leggen. Dit om er casavachips van te maken. Nu liggen ze twee dagen in de zon en dan zijn ze klaar om gegeten te worden. Het plan is om deze chips op de lokale markt te gaan verkopen en de opbrengsten er van aan het dorp te schenken.  

Om 3 uur 's nachts ging de wekker. We konden voetbal kijken! Nederland tegen Costa Rica. Er waren gelukkig overal kleine televisietjes en het dorpshoofd vertelde ons al meteen bij aankomst dat we met zijn alle de world cup konden kijken! De Koreanen waren ook enthausiast, ze wilde ook kijken! Ook waren er nog een paar Chinezen en Indonesiers komen kijken en natuurlijk ook de lokale jongetjes van een jaar of 11/12/13. Super gezellig! en uiteraard hebben we weer gewonnen!!! op naar de kwart finale! :) volgende week donderdag gaan we zeker weer kijken!  

Zondag 6 Juli

Childag! Elke zondag hebben hebben wij afgesproken om samen te komen met alle Nederlandse studenten. Het was goed om hen weer te zien. Het is pas 4 dagen gelegen dat wij elkaar voor het laatst gezien hebben, maar het leek alsof wij elkaar al maanden niet hadden gezien. Zoveel nieuwe verhalen! We gingen naar een resort! zwembaden en ligbedden en vrij normaal eten! wij waren vrezelijk blij met de normale westerse wc's die ze daar hadden! En de wifi ofcourse! de reden waarom ik nu naar jullie kan schrijven. Wel een beetje dubbel hoor, uit een dorp komen wat nog 300 jaar achter is in de tijd en dan lekker relaxen in een kuuroort, maarja we hebben het wel even verdient vindt ik :).